Dürerweg in Egna

Niet alleen Goethe kwam op zijn reis naar Italië door Zuid-Tirol. Eeuwen eerder kwam ook Dürer hier langs en maakte herhaalde tussenstops. In 1494 begon de beroemde kunstenaar aan zijn eerste reis naar Italië, naar Venetië. Er zijn aanwijzingen dat het Etschdal op dat moment overstroomd was, waardoor Dürer gedwongen was om een andere route naar het zuiden te nemen. Na een verblijf in de Klösterle in St. Florian bij Egna ging hij van Lag naar Buchholz en uiteindelijk naar Segonzano.

De etappes van de Dürerweg waar je vandaag de dag nog steeds de voetstappen van de kunstenaar kunt volgen:

• De Klösterle: deze werd gebouwd in de 13e eeuw en bood reizigers kost en inwoning - waaronder Albrecht Dürer. Bezienswaardig zijn hier de muurresten van een Romaans gebouw en delen van de Romeinse weg Via Claudia Augusta. Ook worden hier zeldzame getuigenissen van het reizen van vroeger tentoongesteld.

• De Romeinse brug: Ongeveer 2 km van Laag leidt een goed geplaveid pad naar de Laukasbach, die wordt overgestoken op een gedurfd bouwwerk, de "Romeinse brug". Hij is 10 m hoog en helemaal van steen. Omdat dit pad in de tijd van Karel de Grote ook een belangrijke verbinding naar het zuiden was, wordt de brug ook wel "Semita Karoli" genoemd.

• Watermolen in de bergen: Albrecht Dürer legde zijn indrukken van zijn reis door Zuid-Tirol vast. In een aquarel heeft hij een molen afgebeeld die volgens verschillende analyses duidelijk kan worden toegewezen aan de Adige- en Cembra-dalen. Daarom werd de afbeelding met de watermolen het logo van het Dürerpad.

• De kastanjebomen: Onder de dingen die de Romeinen al in de eerste eeuw na Christus achterlieten op de Via Claudia Augusta zijn de kastanjebomen. De kastanje is een zeer voedzame vrucht die gemakkelijk droog kan worden opgeslagen en vervoerd zonder dat er veel ruimte nodig is. Er staan ook veel kastanjebomen langs het Dürerpad en op een rustplaats wordt een typisch kastanjegerecht bereid, dat ter ere van Dürer de "Wanderer's dish" wordt genoemd.

• De aarden piramides van Segonzano: aarden piramides zijn het resultaat van een natuurlijk proces van morene afzettingen en zijn in constante evolutie. De Rio Regnana heeft de morene massa in de lengte doorgesneden en het regenwater heeft een groot aantal ruggen gecreëerd. Als er nu grotere keien in het aardmateriaal liggen, beschermen deze de grond eronder, het water voert de grond rondom weg en de zo taps toelopende zuil krijgt steeds meer de vorm van een piramide.

• Het kasteelvan Segonzano: Het kasteel werd in de Middeleeuwen gebouwd voor de bisschop Friedrich Vanga. Na plunderingen, branden en overstromingen is het nu nog slechts een ruïne, waarvan de overblijfselen van de muren op de natuurlijke overgang tussen de oevers staan. Talrijke legenden en verhalen slingeren zich rond de zogenaamde "Romeinse" of "gevangenistoren" in de omliggende gemeenschappen.