Koning Ortles

Volgens de legende is het een versteende reus die boven de dorpen Solda en Trafoi uittorent en mijlenver zichtbaar is. De Ortles rond de gelijknamige hoofdtop bestaat uit talrijke vergletsjerde toppen, bergkammen en flanken en maakt deel uit van het Stelvio Nationaal Park. De Ortles zelf heeft drie kenmerkende bergkammen - noord, zuid en terug - en is vandaag de dag een van de belangrijkste topbestemmingen in Zuid-Tirol.

De geschiedenis van het alpinisme in het Val Venosta is nauw verbonden met Solda en de Ortles. Josef Pichler uit Passeir deed zijn eerste beklimming al in 1804, in opdracht van aartshertog Johann van Oostenrijk. Toch ontwaakte het gebied, dat nu zo populair is bij vakantiegangers en bergbeklimmers, pas langzaam uit zijn sluimer tegen het einde van de 19e eeuw.

De Ortles beklimmen

Sindsdien trekt de Ortles bergliefhebbers uit alle windstreken aan. Er leiden talloze routes naar de Ortles, maar veel daarvan worden minder vaak beklommen. De zogenaamde normale route via de noordgraat begint in Solda en loopt als een tweedaagse tocht via de Tabaretta- en Payer-hutten naar de top.

IJzige, steile en onbeschutte passages maken de beklimming tot een hoogalpiene gletsjertocht. Bovendien veranderen de omstandigheden voortdurend door het terugtrekken van de gletsjer. Voldoende bergervaring, de juiste uitrusting en veilige weersomstandigheden zijn daarom onmisbare voorwaarden voor iedereen die zich aan dit bergavontuur wil wagen. Indien nodig wordt ook de begeleiding van een lokale berggids aanbevolen.

De Ortles noordwand is een van de hoogste en moeilijkste wanden in de oostelijke Alpen. Door vallende rotsen, séracs en sterk wisselende omstandigheden kan de ijswand echter alleen onder de allerbeste omstandigheden worden beklommen en is daarom voorbehouden aan absolute bergspecialisten.

De wereld van bovenaf bekijken

Toch is de moeilijke klim naar de Ortles de moeite waard. Op bijna 4.000 meter boven zeeniveau wacht je immers een weergaloos uitzicht. Op een heldere dag strekt het uitzicht zich uit over de Ötztaler Alpen, de Silvretta- en Berninagroep en de Dolomieten.

Het kruis op de top verdient ook een speciale vermelding. In 2012 scheurde een onweersbui het oude kruis van zijn verankering, waardoor het in de diepte viel. Een jaar later werd het vervangen door een nieuw, bijzonder mooi roestvrijstalen kruis, gemaakt door Zuid-Tiroolse vakstudenten.